غزل مناجاتی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
صـدای بـال مـلائـک ز دور میآیـد مسافـری مگر از شهر نـور میآید؟ دوباره عطر مناجات با فضا آمیخت مگر که موسی عمران ز طور میآید؟ ستارهای شـبی از آسـمـان فـرود آمد و مـژده داد که صبـح ظهـور میآید چقدر شانۀ غمبار شهر حوصله کرد به شـوق آنکه پـگـاه سـرور میآیـد به زخمهای شقایق قسم هنوز از باغ شمیـم سـبـز بـهـار حـضـور مـیآیـد مگر پگاه ظهور سپیده نزدیک است؟ صدای پـای سـواری ز دور مـیآیـد |